Jak pielęgnować suchą skórę?

Sucha skóra to częsta przypadłość. Może wystąpić w wyniku starzenia się, warunków atmosferycznych, czynników środowiskowych i leków. Sucha skóra może prowadzić do swędzenia, zaczerwienienia i łuszczenia się. Jak o nią dbać? Oto kilka wskazówek.

Alarm na talerzu

Aby pozbyć się suchej skóry, musimy zwrócić uwagę na to, co jemy. Unikajmy pokarmów o wysokiej zawartości cukru, soli i tłuszczu, ponieważ mogą one dodatkowo odwodnić Twoją skórę. Zrezygnujmy również pokarmów o wysokiej zawartości cholesterolu i kofeiny, a także alkoholu, ponieważ one również mają wysuszający wpływ na organizm.

Nawilżanie to podstawa!

Regularnie nawilżajmy skórę. Środki nawilżające pomagają zatrzymać wodę w górnych warstwach skóry, dzięki czemu jest ona nawilżona i elastyczna.

Stosowanie  kremu nawilżającego odpowiedniego dla naszego typu skóry. Obecnie dostępnych jest wiele różnych rodzajów produktów nawilżających. Niektóre zawierają ostre substancje chemiczne i sztuczne składniki, podczas gdy inne są całkowicie naturalne i organiczne, bez dodatku konserwantów i substancji zapachowych. Jeśli mamy wrażliwą skórę, upewnijmy się, że unikamy wszelkich produktów ze sztucznymi perfumami lub barwnikami, ponieważ mogą one wywołać reakcje alergiczne lub podrażnić wrażliwe miejsca, takie jak  okolice oczu lub usta. Przed nałożeniem nowego kosmetyku zróbmy szybką próbę alergiczną. Niewielką ilość produktu nałóżmy na skórę za uchem i poczekajmy kilka godzin. Sprawdźmy, czy pojawi się reakcja alergiczna.

Wybierzmy krem nawilżający z filtrem przeciwsłonecznym SPF — ale tylko wtedy, gdy nie jest on zbyt mocno eksponowany na słońce! Filtr przeciwsłoneczny jest ważny, ponieważ chroni przed uszkodzeniami spowodowanymi przez promieniowanie UV; jednakże ekspozycja na słońce może być korzystna w umiarkowanych ilościach, więc nie przesadzajmy! Pamiętajmy, aby nakładać ten produkt co najmniej 15 minut przed wyjściem na zewnątrz, tak aby miał czas w pełni wsiąknąć w pory skóry, zanim zostaniemy wystawiony na bezpośrednie działanie jasnych źródeł światła, takich jak żarówki, lampy sufitowe.

Aby uzyskać pełny efekt działania kremu z filtrem, najlepiej nałożyć go 20 minut przed wyjściem na zewnątrz, a następnie ponawiać aplikację co dwie godziny w celu uzyskania optymalnej ochrony. Jeśli będziemy się pocić lub pływać, użyj wodoodpornego kremu z filtrem zamiast zwykłego kosmetyku.

Najczęstsze błędy w pielęgnacji suchej skóry 

Niewłaściwa pielęgnacja suchej skóry lub pielęgnacja skóry skłonnej do atopii i nawyki mogą zaostrzyć problemy z suchą skórą. Na co powinniśmy zwrócić uwagę? Peelingi gruboziarniste nie są wskazane i chociaż są zalecane dla skóry tłustej, są zbyt mocne dla skóry suchej. Kolejny błąd dotyczy wody. Wielu z nas nie ma pojęcia, jaka woda wypływa z naszych kranów i może się okazać, że zawiera wysoki poziom chlorków. Mycie twarzy i ciała w takim środowisku również może wysuszać i podrażniać skórę. Dlatego przed umyciem twarzy najlepiej najpierw zagotować wodę, aby chlor odparował, a następnie umyć twarz, gdy woda jest zimna. Po umyciu twarzy często wycieramy twarz ręcznikiem, co również jest błędem, ponieważ usuwa cenne pozostałości sebum. Najlepiej delikatnie położyć myjkę na twarzy i pozwolić jej wchłonąć wilgoć. Oczywiście do mycia przy cerze suchej zaleca się stosowanie specjalnych żeli i pianek myjących odpowiednich dla tego typu cery. Nie używaj mydła do mycia twarzy, ponieważ dodatkowo ją wysuszy i podrażni.

Podsumowując, skóra sucha może powodować sporo problemów. Zwłaszcza jeśli nieodpowiednio o nią dbamy. Jednak dobrze dopasowana pielęgnacja i codzienna troska mogą sprawić, że nasza skóra będzie wyglądać zdrowo i promiennie każdego dnia.

Leczenie ran cukrzycowych – zbiór wiedzy

Leczenie ran cukrzycowych wymaga kompleksowego podejścia, które obejmuje zarówno kontrolę poziomu cukru we krwi, jak i odpowiednie postępowanie terapeutyczne, aby przyspieszyć proces gojenia i zapobiec komplikacjom.

Utrzymywanie prawidłowego poziomu cukru we krwi jest kluczowe dla zapobiegania powstawaniu ran oraz przyspieszenia ich gojenia. Dobre zarządzanie cukrzycą obejmuje regularne badania glikemii, dostosowanie diety, aktywność fizyczną i stosowanie przepisanych leków. Lekarz lub pielęgniarka specjalizująca się w leczeniu ran powinna ocenić stan rany i sklasyfikować ją, aby ustalić odpowiedni plan leczenia. Klasyfikacja może uwzględniać głębokość rany, stopień zakażenia oraz obecność niedokrwienia. Staranne oczyszczanie rany z martwych tkanek (debridement), zanieczyszczeń i bakterii jest niezbędne dla jej prawidłowego gojenia. Oczyszczanie może być przeprowadzone za pomocą różnych metod, takich jak chirurgiczne usuwanie martwych tkanek, enzymatyczne preparaty czy hydroterapia. W przypadku infekcji, lekarz może przepisać antybiotyki stosowane miejscowo (na ranę) lub ogólnoustrojowo (w formie tabletek lub zastrzyków). Antybiotykoterapia powinna być dostosowana do wyników badań bakteriologicznych, jeśli to możliwe.

Zabezpieczanie rany ma ogromne znaczenie 

Odpowiednie opatrunki i bandażowanie pomagają w utrzymaniu wilgotnego środowiska, co przyspiesza gojenie oraz chroni przed zakażeniami. Stosowane są różne rodzaje opatrunków, takie jak hydrokoloidy, hydrożele czy pianki, w zależności od stanu rany. Unikanie nadmiernego obciążenia chorej stopy oraz stosowanie ortez czy specjalistycznego obuwia może ułatwić proces gojenia rany. W przypadku niegojących się ran, lekarz może zalecić unieruchomienie kończyny, aby zmniejszyć nacisk na stopę. W przypadku niedokrwienia, lekarz może zalecić zabiegi mające na celu przywrócenie prawidłowego ukrwienia kończyn, np. angioplastyka, stentowanie czy pomostowanie. Leczenie ran cukrzycowych może wymagać współpracy między różnymi specjalistami, takimi jak diabetolog, chirurg naczyniowy, ortopeda, specjalista od leczenia ran oraz podolog. Współpraca ta pozwala na dostosowanie indywidualnego planu leczenia i monitorowanie postępów pacjenta, co znacznie zwiększa szanse na skuteczne leczenie. Osoby z cukrzycą powinny być odpowiednio edukowane na temat właściwej pielęgnacji stóp, czynników ryzyka związanych z ranami cukrzycowymi oraz znaczenia regularnych badań kontrolnych. Wiedza ta pozwala na wczesne wykrywanie problemów i skuteczniejszą profilaktykę powikłań.

Podsumowanie

Leczenie ran cukrzycowych wymaga zintegrowanego i interdyscyplinarnego podejścia, które uwzględnia zarówno kontrolę cukrzycy, jak i odpowiednie postępowanie terapeutyczne. Skuteczne leczenie opiera się na regularnym monitorowaniu stanu rany, stosowaniu odpowiednich opatrunków i terapii oraz współpracy z zespołem specjalistów. Ważną rolę odgrywa również edukacja pacjenta na temat właściwej pielęgnacji stóp, co pozwala na wczesne wykrywanie problemów i zapobieganie poważnym komplikacjom, takim jak amputacja kończyn.

Insulinooporność – co to jest i jakie ma objawy

Insulina w organizmie ludzkim pełni niezwykle ważną rolę. Jest produkowana w trzustce i jest niezbędna do metabolizmu węglowodanów, ale również tłuszczów choć w mniejszym stopniu. Jej zadaniem to utrzymanie poziomu glukozy we krwi, Dzięki niej cukier jest transportowany z krwi do poszczególnych komórek organizmu, co wpływa na prawidłowe funkcjonowanie wszystkich organów i układów, np. mózgu i układu nerwowego. Zarówno nadmiar, jak i niedobór insuliny powoduje poważne problemy w organizmie. Insulinooporność to zaburzenie metaboliczne wynikające ze stanu obniżonej podatności tkanek organizmu: mięśni szkieletowych, tkanki tłuszczowej, komórek wątroby właśnie na insulinę.

Co to jest insulinoodporność?

Insulinoodporność oznacza obniżoną wrażliwość organizmu na działanie insuliny pomimo przy jej prawidłowym lub podwyższonym stężeniu we krwi. Organizm nie radzi sobie z nią. Zaburzenie jest niebezpieczne, gdyż nieleczone może prowadzić do cukrzycy typu 2. Najbardziej narażone na insulinooporność są osoby z nadwagą i otyłe. Problemem nie jest za duża ilość kilogramów, ale nadmiar tkanki tłuszczowej, zlokalizowanej wokół narządów wewnętrznych. Ta sytuacja sprawia, że do krwi uwalniane są wolne kwasy tłuszczowe, które stają źródłem energii, zamiast glukozy. Wzrasta poziom cukru we krwi, a trzustka zwiększa wydzielanie insuliny.

Insulinoodporność – objawy

Przewiduje się, że w naszym kraju problemy z insulinoodpornością może mieć nawet kilkanaście milionów osób. Problem w tym, że jej objawy są bardzo niespecyficzne i to powoduje, że zaburzenie jest bardzo późno diagnozowane.

Za najczęstsze objawy uważa się:

  • łatwe przybieranie na wadze i otyłość brzuszna,
  • wielkie trudności w redukcji masy ciała, pomimo reżimu dietetycznego oraz aktywności fizycznej,
  • często występujące bóle głowy,
  • zmęczenie, rozdrażnienie, problemy z koncentracją,
  • tak zwany wilczy apetyt (szczególnie na słodycze), nawet po posiłkach,
  • senność po posiłkach i w ciągu dnia, a jednocześnie problem z zasypianiem i snem nocą,
  • bardzo duża potliwość,
  • współistniejące nadciśnienie tętnicze, zwiększone stężenie kwasu moczowego i podwyższony poziom trójglicerydów.

Wysoki poziom insuliny sprzyja ciągłemu wzrostowi tkanek i komórek, a to wzmaga apetyt. Łączy się również ze zbyt niskim poziomem glukagonu, a to powoduje, że nie zachodzi proces pozyskiwania energii w tłuszczów, co dodatkowo utrudnia utratę zbędnych kilogramów. Często osoby z insulinoodpornością mają sylwetkę typu jabłko, z charakterystyczną otyłością brzuszną.

Insulinooporność może powodować przyrost masy ciała, miażdżycę, może doprowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2 czy chorób układu krążenia. Towarzyszą jej często choroby tarczycy, schorzenia autoimmunologiczne, Zespół Policystycznych Jajników.

cukrzyca pompa insulinowa

Dieta dla cukrzyka typu 2

Cukrzyca jest choroba ściśle związaną z przemianą materii. U osób, które zmagają się z cukrzycą typu 2, zaburzona jest dodatkowo gospodarka hormonalna. Jest to spowodowane insulinoopornością. To właśnie dlatego pacjenci powinni zwracać szczególną uwagę na ilość  i jakość węglowodanów, które spożywają. Jak powinna wyglądać dieta dla cukrzyka typu 2? 

Dieta dla cukrzyka typu 2 powinna opierać się przede wszystkim na regularnych i zbilansowanych posiłkach. Nie bez przyczyny zaleca się, aby pacjenci wypracowali swój własny i odpowiadających im tryb życia. Tylko dzięki kompleksowemu podejściu możliwe jest uniknięcie niebezpiecznych dla zdrowia powikłań. W komponowaniu diety dla cukrzyka typu 2 oprócz przemyślanych posiłków ważna jest również ich kaloryczność. 

Kontrolowanie ilości i jakości to absolutna podstawa. Kolejnym elementem jest regularne spożywanie posiłków. Ważne, aby w ciągu doby spożywać je co około 3-4 godziny, co łącznie daje około 5 posiłków dziennie. Bogatym źródłem wiedzy na temat diety cukrzycowej, a także doboru najwłaściwszych produktów jest internet. Jedną ze stron jest sklep internetowy, gdzie oprócz olbrzymiej dawki wiedzy znajdziesz również bogatą ofertę produktów przeznaczonych dla diabetyków. 

Zasady diety dla cukrzyka typu 2 

  • Dzięki regularnym posiłkom możliwe jest zapobieganie skokom stężenia glukozy we krwi, 
  • stosowanie pompy insulinowej pozwala zachować większą elastyczność i dowolność, 
  • nie należy całkowicie eliminować węglowodanów, ponieważ dostarczają one energii, 
  • doskonałymi źródłami energii są: produkty pełnoziarniste, warzywa, rośliny strączkowe, 
  • wyeliminowanie produktów obfitujących w tłuszcze, np. boczek, kiełbasa. 

Więcej informacji o diecie cukrzycowej znajdziesz tutaj

Stewia, czyli zdrowy słodzik?

Stewia przez wiele osób uznawana jest za najsłodszą roślinę na świecie. Być może zabrzmi to niewiarygodnie, ale może być ona nawet 300 razy słodsza niż klasyczny cukier. Mimo to jest jednym z tych substancji słodzących, która szczególnie często polecana jest osobom na diecie, dbającym o linię, a także tym, którzy nie tolerują sacharozy. 

Zyskała ona popularność w momencie, gdy ustalono, jak wysoką dawkę stewiozydu zawiera. Jej właściwości jako pierwsi odkryli mieszkańcy Ameryki Środkowej, a także Południowej. 

Stewia ceniona jest przede wszystkim za gigantyczną ilość składników mineralnych oraz witamin:  

  1. wapń,
  2. potas,
  3. sód,
  4. magnez,
  5. żelazo,
  6. fosfor,
  7. cynk,
  8. selen,
  9. miedź,
  10. mangan,
  11. witamina B2,
  12. witamina C,
  13. kwas foliowy.

Stewia np. w tabletkach polecana jest osobom, będącym na diecie, ponieważ posiada znikomą liczbę kalorii. Zaletą liści tej rośliny jest doskonała rozpuszczalność w wodzie zawartych w niej substancji. Oprócz tego, że nadają słodki smak, mogą być długo przechowywane, a ich odporność na wysokie temperatury jest naprawdę imponująca (nawet 200 st. C.). Niezwykle ważne jest również, że stewia nie zmienia indeksu glikemicznego potrawy.

Do czego stosować stewię? Z powodzeniem używać jej można zarówno do słodzenia herbaty czy kawy, jak i podczas przyrządzania domowych wypieków i ciast. Doskonale sprawdzi jako zamiennik cukru do dżemów, przetworów czy konfitur. 

Stewia dla cukrzyka 

Wiele osób poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy stewia dla cukrzyka będzie dobrym wyborem i bezpiecznym zamiennikiem cukru. Otóż badania nie wykazały żadnego negatywnego wpływu na poziom glukozy we krwi. Dzięki temu uznawana jest jest za zupełnie bezpieczną dla diabetyków, nie wywołując żadnej reakcji glikemicznej.

Stewia, czyli zdrowy słodzik?

Stewia przez wiele osób uznawana jest za najsłodszą roślinę na świecie. Być może zabrzmi to niewiarygodnie, ale może być ona nawet 300 razy słodsza niż klasyczny cukier. Mimo to jest jednym z tych substancji słodzących, która szczególnie często polecana jest osobom na diecie, dbającym o linię, a także tym, którzy nie tolerują sacharozy. 

Zyskała ona popularność w momencie, gdy ustalono, jak wysoką dawkę stewiozydu zawiera. Jej właściwości jako pierwsi odkryli mieszkańcy Ameryki Środkowej, a także Południowej. 

Stewia ceniona jest przede wszystkim za gigantyczną ilość składników mineralnych oraz witamin:  

  1. wapń,
  2. potas,
  3. sód,
  4. magnez,
  5. żelazo,
  6. fosfor,
  7. cynk,
  8. selen,
  9. miedź,
  10. mangan,
  11. witamina B2,
  12. witamina C,
  13. kwas foliowy.

Stewia np. w tabletkach polecana jest osobom, będącym na diecie, ponieważ posiada znikomą liczbę kalorii. Zaletą liści tej rośliny jest doskonała rozpuszczalność w wodzie zawartych w niej substancji. Oprócz tego, że nadają słodki smak, mogą być długo przechowywane, a ich odporność na wysokie temperatury jest naprawdę imponująca (nawet 200 st. C.). Niezwykle ważne jest również, że stewia nie zmienia indeksu glikemicznego potrawy.

Do czego stosować stewię? Z powodzeniem używać jej można zarówno do słodzenia herbaty czy kawy, jak i podczas przyrządzania domowych wypieków i ciast. Doskonale sprawdzi jako zamiennik cukru do dżemów, przetworów czy konfitur. 

Stewia dla cukrzyka 

Wiele osób poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy stewia dla cukrzyka będzie dobrym wyborem i bezpiecznym zamiennikiem cukru. Otóż badania nie wykazały żadnego negatywnego wpływu na poziom glukozy we krwi. Dzięki temu uznawana jest jest za zupełnie bezpieczną dla diabetyków, nie wywołując żadnej reakcji glikemicznej.

insulina

Czym jest insulina?

O insulinie słyszał zapewnie każdy. I ten, który choruje na cukrzycę i ten, który ma w swojej rodzinie kogoś chorego na cukrzycę i ten, który o tej chorobie słyszał tylko z przekazu medialnego, opowiadań itp. Warto dowiedzieć się, czym jest insulina, wszak za jej odkrycie Frederick Banting otrzymał Nagrodę Nobla!

Insulina: stosowanie, rola

Stosowanie insuliny jest konieczne przy występowaniu cukrzycy typu I. Gdyż w przeciwieństwie to występowania cukrzycy typu II, w cukrzycy typu I trzustka w ogóle nie produkuje tego hormonu. Wiele osób, które zmagają się z problemem cukrzycy boi się przyjmować insulinę, aczkolwiek jest to nieuniknione. Rola insuliny w organizmie jest bowiem bardzo ważna. Do jej podstawowych ról należy zaliczyć w szczególności takie kwestie, jak:

  • regulacja szybkości zużywania glukozy w organizmie;
  • wzmaganie syntezy białka;
  • branie udziału w przetwarzaniu węglowodanów w tłuszcze.

Insulina nie tylko dla cukrzyków!

Należy pamiętać, iż przyjmowanie insuliny nie jest jedynie i wyłącznie wskazane dla osób z cukrzycą, gdyż istnieje szereg innych chorób i sytuacji, podczas których zaleca się przyjmowanie insuliny, do chorób takich należy zaliczyć w szczególności:

  • zawał serca;
  • zapalenie płuc.

Po około dziesięciu latach większość pacjentów wymaga leczenia insuliną. Jak wskazują statystyki na całym świecie z chorobą cukrzycy zmaga się aż około 400 milionów ludzi.Ta liczba jest bardzo wysoka i niestety… wciąż rośnie. Warto pamiętać, że insulinę można przyjmować na kilka sposobów, tj. za pomocą penów czy pompy insulinowej. Każde rozwiązanie ma swoje zalety. Z całą pewnością wygodniejsze są pompy insulinowe. A

cukrzyca pompa insulinowa

Pompa insulinowa – dowiedz się wszystkiego!

Pompy insulinowe w dzisiejszych czasach są coraz bardziej popularne. Zdecydowanie ułatwiają życie osobom z cukrzycą, które bez problemu mogą prowadzić tryb życia dokładnie taki sam jak osoby bez tej choroby.

POMPA INSULINOWA – CO TO TAKIEGO?

Pompa insulinowa jest to urządzenie, które jest w stanie ciągle podawać dawki insuliny. Zastępuje prawidłowo działającą trzustkę, wydzielając dokładnie tak samo małe ilości insuliny. Dawka insuliny jest indywidualnie dostosowywana. Pompą insulinową w większości przypadkach leczy się cukrzycę typu , ponieważ cukrzycę typu 2 można zniwelować lub nawet cofnąć przez odpowiednio dobraną dietę oraz aktywność fizyczną.

Możemy wyróżnić dwa rodzaje pomp insulinowych:

  • pompa insulinowa wszczepialna – wszczepiana pod skórę, a dokładniej pod mięsień prosty brzucha, podaje insulinę do jamy otrzewnej.
  • pompa insulinowa osobista – to drobne urządzenie, ze zbiorniczkiem na insulinę o pojemności 3 ml, które służy do ciągłego podawania insuliny. Tym rodzajem leczenia może być objęty każdy, lecz w naszym kraju niestety refundacja obejmuje jedynie dzieci oraz kobiety w ciąży.

Wskazania do zastosowania tego leczenia

  • trudna do wyregulowania cukrzyca;
  • dla osób aktywnych -> uprawiające aktywność fizyczną lub pracujące intensywnie;
  • przede wszystkim osoby posiadające nieregularny tryb życia, a co za tym idzie posiłki także jedzą nieregularnie;
  • dla osób cierpiących na hiperglikemię poranną;
  • brak kontroli cukrzycy u osób stosujących insulinę w 4 wstrzyknięciach.