Insulinooporność – co to jest i jakie ma objawy
Insulina w organizmie ludzkim pełni niezwykle ważną rolę. Jest produkowana w trzustce i jest niezbędna do metabolizmu węglowodanów, ale również tłuszczów choć w mniejszym stopniu. Jej zadaniem to utrzymanie poziomu glukozy we krwi, Dzięki niej cukier jest transportowany z krwi do poszczególnych komórek organizmu, co wpływa na prawidłowe funkcjonowanie wszystkich organów i układów, np. mózgu i układu nerwowego. Zarówno nadmiar, jak i niedobór insuliny powoduje poważne problemy w organizmie. Insulinooporność to zaburzenie metaboliczne wynikające ze stanu obniżonej podatności tkanek organizmu: mięśni szkieletowych, tkanki tłuszczowej, komórek wątroby właśnie na insulinę.
Co to jest insulinoodporność?
Insulinoodporność oznacza obniżoną wrażliwość organizmu na działanie insuliny pomimo przy jej prawidłowym lub podwyższonym stężeniu we krwi. Organizm nie radzi sobie z nią. Zaburzenie jest niebezpieczne, gdyż nieleczone może prowadzić do cukrzycy typu 2. Najbardziej narażone na insulinooporność są osoby z nadwagą i otyłe. Problemem nie jest za duża ilość kilogramów, ale nadmiar tkanki tłuszczowej, zlokalizowanej wokół narządów wewnętrznych. Ta sytuacja sprawia, że do krwi uwalniane są wolne kwasy tłuszczowe, które stają źródłem energii, zamiast glukozy. Wzrasta poziom cukru we krwi, a trzustka zwiększa wydzielanie insuliny.
Insulinoodporność – objawy
Przewiduje się, że w naszym kraju problemy z insulinoodpornością może mieć nawet kilkanaście milionów osób. Problem w tym, że jej objawy są bardzo niespecyficzne i to powoduje, że zaburzenie jest bardzo późno diagnozowane.
Za najczęstsze objawy uważa się:
- łatwe przybieranie na wadze i otyłość brzuszna,
- wielkie trudności w redukcji masy ciała, pomimo reżimu dietetycznego oraz aktywności fizycznej,
- często występujące bóle głowy,
- zmęczenie, rozdrażnienie, problemy z koncentracją,
- tak zwany wilczy apetyt (szczególnie na słodycze), nawet po posiłkach,
- senność po posiłkach i w ciągu dnia, a jednocześnie problem z zasypianiem i snem nocą,
- bardzo duża potliwość,
- współistniejące nadciśnienie tętnicze, zwiększone stężenie kwasu moczowego i podwyższony poziom trójglicerydów.
Wysoki poziom insuliny sprzyja ciągłemu wzrostowi tkanek i komórek, a to wzmaga apetyt. Łączy się również ze zbyt niskim poziomem glukagonu, a to powoduje, że nie zachodzi proces pozyskiwania energii w tłuszczów, co dodatkowo utrudnia utratę zbędnych kilogramów. Często osoby z insulinoodpornością mają sylwetkę typu jabłko, z charakterystyczną otyłością brzuszną.
Insulinooporność może powodować przyrost masy ciała, miażdżycę, może doprowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2 czy chorób układu krążenia. Towarzyszą jej często choroby tarczycy, schorzenia autoimmunologiczne, Zespół Policystycznych Jajników.
